Op maandagavond hebben we als afdelingen gecommuniceerd over de lossingen in Sittard en Sens. Het bericht geeft feitelijk weer wat er is afgewogen en besloten. Een dergelijk besluit en vooral de slechte afloop van het besluit is natuurlijk meer dan het opsommen van de feiten en maakt veel emoties los. De liefhebbers en de personen rondom het besluit zijn als mens betrokken en dat hoort ook bij de verantwoordelijkheid die we allemaal hebben voor onze duiven.
Wij hebben als voorzitters zelf ook duiven mee op deze vluchten en zitten net als ieder ander te wachten op de thuiskomst van onze duiven. Onze convoyeurs, chauffeurs lossingsverantwoordelijken zijn ook stuk voor stuk actief met hart voor de zaak. Het gemak waarmee mensen, vooral via Facebook, beticht worden van kwade opzet of oneerlijk gedrag is daarom ook beneden elk niveau. Niemand heeft iets aan berichten op basis van frustratie. Als dit te vaak gebeurd moeten we de gedragscode van de NPO erbij pakken, we hebben echter liever dat we gewoon kunnen reageren onderling en dat dit met het nodige respect gebeurt.
Bij de lossing van Sens was er discussie tussen de mensen op de losplaats en de lossingscommissie. Het IWB adviseerde om vanaf 8.30 uur te lossen mits de omstandigheden voldoende waren op de losplaats. Om 9.30 uur is besloten om de duiven te lossen weliswaar niet onder perfecte omstandigheden op de losplaats. De convoyeurs en chauffeurs ter plaatse hebben duidelijk kenbaar gemaakt dat zij dat niet zagen zitten.
In Sens zijn op dezelfde dag voor ons en na ons ook duiven gelost. Helaas in alle gevallen waren het vluchten met een slecht verloop. Het vertrek op de losplaats heeft zeker invloed op het verloop van de vlucht maar kan naar onze mening niet verklaren wat er nu gebeurd is. Vooral de frontale zone op de vlieglijn heeft naar onze mening meer invloed gehad dan vooraf is ingeschat.
De uitwerking van de frontale zone zelf is pas na analyse van de weerkaarten zichtbaar geworden. Voor het lossingsadvies en lossingsbesluit is dit punt volgens ons niet zwaar genoeg gewogen. Uiteraard wordt dit ook besproken met de betrokken adviseurs die wij hebben als afdelingen. De vraag die wij hebben is, hoe kan het dat dit niet is gezien. Verder was de verwachting ook dat de bewolking verderop de vlieglijn eerder zou verdwijnen. We kunnen nu constateren dat deze verwachting niet is uitgekomen. Hoe frontale zones precies uitwerken op duiven weten we niet, maar we kunnen constateren dat duiven er slecht mee om kunnen gaan als zij dat op hun weg tegenkomen. Dat verklaart het uiterst moeizame verloop.
Als eindverantwoordelijken voor alle besluiten die worden genomen binnen een afdeling is het aan ons beide, als voorzitters, om daar naar te handelen. We willen dit voor de toekomst voorkomen. Toch leert de ervaring dat we van tijd tot tijd een vlucht met een verloop als deze meemaken. We gaan als gezegd met de adviseurs in overleg en zullen er alles aan doen om dit in de toekomst te voorkomen.
Een andere taak van een voorzitter is ook om de mensen die hun ‘nek uit steken’ en met alle goede intenties wekelijks de verantwoordelijkheid nemen voor onze duiven te beschermen. Het is niemands bedoeling geweest om een vlucht te organiseren met een slecht verloop. Als voorzitters nemen we verantwoordelijkheid voor alle beslissingen die dit weekend genomen zijn. We betreuren de uitwerking en doen er alles aan om dit voor de toekomst te voorkomen.
Sportgroeten,
Wiebren van Stralen en René Dalmolen
