Ver van huis!
Wat heb jij met fondduiven vroeg Sjaak Buwalda tijdens het laden in Balk. Een goede vraag aan een voormalig programmaspeler. Niet veel dus. Wel bewondering voor deze duiven die heuvel na heuvel overvliegen tijdens hun tocht naar huis en ik mag er graag naast slapen, ze zijn ’s nachts een stuk rustiger dan programmaduiven!
Voordat we maandagavond in Balk waren, hadden we al geladen in Drachten, verder ging het naar Nieuwleusen en vervolgens naar Streefkerk waar we vol werden geladen, bovenste rij vrij. Daar hebben we professioneel laden mogen aanschouwen, wat hadden die mannen een tempo! In een half uur vol. Klaar om twee uur. Daarna duiven aan het water en broodjes met kroket voor ons.
Twee + negen, dus om elf uur mochten we weer rijden. O ja, het team: Frederik en Hatty.
Tijdens die tocht naar het zuiden liep gestaag de temperatuur op. Rond Parijs was het 30 graden. Vrij snel daarna waren de uren op en zijn we gestopt voor die dag. Het normale ritueel: duiven aan het water, gevolgd door voeren en daarna mochten wij. Rustige Routiers, goed eten. De volgende ochtend verder. Al snel een signaal dat een van de banden aan het leeglopen was. Frederik controleerde met een hamer. Het bleek een van de binnenste wielen van de dubbele montering van de truck te zijn. We konden nog rijden. Piebe gebeld en die schakelde Protyre in. Via een vestiging in Leeuwarden en België kregen we een adres in Chateauroux waar een nieuwe band klaarstond. Daar heen en binnen een uur konden we verder! Verder naar het zuiden liep de temperatuur verder op naar 37 graden. We besloten nog een extra stop te maken om de duiven aan het water te zetten. Er was veel animo. Weer verder. De losplaats was niet Agen maar in Beaumont de Lomage. Zoek het maar eens op. Het is een drafbaan aldaar. Na enig wachten aan de straat, heet, heet, heet, konden we het terrein op. Water bijvullen en de duiven weer aan het water. Er waren nog 2 Nederlandse wagens, 1 uit Twente en 1 uit Limburg. De begeleiders kenden we nog van Bergerac 2024. Inmiddels was de lucht betrokken en het rommelde. Even later ging het los, enorme windvlagen, zware regen, hagel zo groot als knikkers. Wij stonden op het laagste punt en de put kon al dat water niet verwerken. Er moest nog gevoerd worden. Dus de schoenen maar uit en plons, water over de enkels. Naar achteren gewaad, de wagen in en gevoerd. Inmiddels was het waterpeil wat gezakt en konden we door de drek de cabine weer bereiken. Droge sokken en af naar het dorp voor een pizza. Die was helaas van matige kwaliteit maar het vulde wel. Terug op de drafbaan nagezeten met de andere mannen. De volgende ochtend, donderdag, de douche opgezocht. Nou die was prima, waren er overal maar zulke voorzieningen! Die donderdag was dus eigenlijk een vrije dag. Wat ons betreft hadden we kunnen lossen of een dag later van huis. Die extra dag is waarschijnlijk nog uit de tijd van de ZLU-vluchten, nergens voor nodig.
Maar goed, boodschappen gedaan en koffie gedronken. Net na de middag arriveerden de Belgen met 5 wagens. Zij hadden ook de duiven uit Engeland, Duitsland, Noord-Frankrijk en Luxemburg bij zich. 700 km is de grens qua afstand. Voor de duidelijkheid, ook zij hadden maandagavond ingekorfd. Vervolgens werden we door de organisatie uitgenodigd voor een diner in een restaurant in de buurt. Enkele Belgen bleven achter om op te passen, ze werden via een auto gevoerd. We zaten aan een diner met als uitgangspunt eend. Lekker en ruim voldoende, al liep de bediening rond met sigaret in mond, moet kunnen… in Frankrijk.
Afgesproken om de volgende morgen om half zes op te staan en hopelijk vroeg te lossen. Zo geschiedde. Even wachten op de toestemming van de verschillende nationale commissies. Nederland wilde vanaf zeven uur. De anderen wat later blijkbaar. Het werd half acht. Tegen de Belgische hoofdconvoyeur heb ik toen gezegd, niet later, de Nederlandse liefhebbers willen vandaag ook duiven klokken! Omdat we 150 meter van elkaar af stonden, werd er afgesproken dat wij om half acht zouden lossen en de rest, die 150 meter noordelijk stonden, zouden volgen als de duiven omhoog kwamen. Ook daar gezegd niet later, anders moeten de Nederlandse voortdurend op kop vliegen en jullie duiven maar ‘wieltjes plakken’! Vonden ze wel grappig. Omtrent 25.000 duiven gingen de lucht in en direct noordwaarts. Wij hadden 2 weigeraars. Daarna kregen we nog een ontbijt aangeboden en gingen wij de duiven achterna. De temperatuur was redelijk, zo’n 25 graden, helder, wolkjes en een lichte westelijke wind. We konden Parijs met enige vertraging voorbij en op een parkeerplaats het eten wat eigenlijk voor de vorige dag bestemd was, klaargemaakt: bakgroenten, karbonade, een toetje en een biertje. Een deel van het bier nog opgeofferd omdat de handvaten van de pan in de fik vlogen. Regelmatig de meldsite bekeken. Geweldig toch, duiven tot laat in de avond, zelfs Vlieland en ook een van de Engelse duiven had de thuishaven bereikt!
De volgende ochtend om 6 uur weer gestart richting Streefkerk. Daar de meeste manden gelost. Zaterdag om 15.00 was ik weer thuis, Frederik wat later.
Enkele opmerkingen.
We kregen mais mee van de organisatie, zag er goed uit maar we hadden het idee dat de duiven minder aten dan normaal. Misschien de warmte? Ik denk dat in de teruggebrachte manden nog wel wat ligt. Sommige afdelingen staan strooisel toe in de manden. Dat komt voor een deel in de drinkgoten terecht. Een vieze bende.
Niet iedereen gebruikt bij 2 of meer nachten mand 2 lagen karton. Doe dat, het helpt!
Het kan zijn dat jullie de indruk hebben dat sommige manden nat geweest zijn, klopt. Tijdens die bui ging het water door kieren. Na de lossing heeft o.a. afdeling 9 een filmpje op de site gezet. Onmiddellijk commentaar: slechte losplaats, waardeloos, bij seconde 40 lijkt een duif tegen de draad te vliegen, enz. Ook positieve commentaren. Gelukkig melden onze leden alleen dat laatste.
Hatty.
