Donderdag bij het ophalen bleken er al weer minder duiven te zijn. De eerste twee vluchten van de jongen laten nog steeds sporen achter. Met ruim 3500 duiven vertrokken Lydia en ik vrijdagmorgen om 06.00 richting Arlon. Door de polder, langs Utrecht, Den Bosch, Eindhoven. Daar kregen we een appje van Chris, afdeling 10, dat de tunnel bij Maastricht dicht was. Dus een andere route. Eerst vanaf Eindhoven richting Antwerpen, dan binnendoor via Mol doorsteken naar de snelweg richting Luik. Vlak voor de Belgische grens nog een stop gemaakt, ventilator uit, deuren open. Dan verder.
’s Middags net na 3 uur kwamen we in Arlon aan. Daar waren de twee wagens van 10, Chris en Andre, al gearriveerd. Auto waterpas, water er in en even bijpraten. Het weer was goed maar er waren al zorgen over de zaterdag. Goed, ’s avonds eten en napraten bij de wagens. Om 23.00 taptoe. De volgende morgen was koud, om 06.00 vijf graden. Het weer bij ons leek niet slecht. Maar na contact met het thuisfront zagen we de ‘bui al hangen’. In de loop van de ochtend trok het bij ons ook dicht, geen vogels meer in de lucht, geen wind. Kortom dood weer! Dus wij waren er rond 11.00 wel uit: dat wordt niets vandaag. Maar weer een bakje koffie en boodschappen doen bij ‘den Colruyt’, een Belgische grutter die in Nederland bekend geworden is door Philip Geubels.
Daarna voeren. Daar heb ik een aantal weken geleden al eens over geschreven. Sommigen hebben toen weer niet opgelet blijkbaar. Let op: bij 2 nachten mand voeren wij 1 keer, 20-25 gram gemiddeld per duif. Duidelijk is dat je ze daar niet mee door de winter krijgt. Dus als er een derde nacht bij komt voeren we meer. Dan gaat het richting de 30 gram per duif, gemiddeld. Dat voert u thuis ongeveer ook. Ik schrijf gemiddeld nogmaals omdat er variatie zit in de bevolking van de verschillende manden. Ik hoop dat het daarmee duidelijk is dat we ze niet laten verhongeren! Tijdens het voeren probeer ik altijd de restmanden wat minder te geven. Die zitten onderin en niet op ooghoogte. Je krijgt wel vaak een indruk van bovenaf omdat daar minder stront te zien is. Toch is het een paar keer mis gegaan, mocht ik na de lossing constateren.
Dan nog een puntje. Sommigen clubs blijven doffers en duivinnen bij elkaar in de mand doen. De gevolgen laten zich raden. Duivinnen worden voortdurend achterna gezeten en weggepikt door de jonge doffers. ‘Weet ik niet, kan me niet schelen, als ze maar thuiskomen’. Ik kan daar wel een verhandeling over houden, doe ik niet. Denk er maar eens over na, ik vind het waardeloos!
Genoeg gezeurd. ’s Avonds naar de pizzeria, een paar gedopt en braaf om 23.00 gaan slapen.
Vooruitzichten voor zondag waren goed, dus vol goede moed naar dromenland. Zondagmorgen om half zeven was het 5 graden. Helder weer, goed zicht, lichte wind uit het noorden. Gelukkig had Chris de koffie klaar, we schoven aan en wachtten op bericht. Dat kwam om 7 uur. Geen discussie nodig, los om half negen. De correspondent gebeld en water nog aangevuld. Toen een paar parkeerborden met paal en al afgeschroefd, geweldig systeem hebben ze daar en daarna het bekende riedeltje. Bij het lossnijden bleek er een mand geen touwtje + lood te hebben. Dat gemeld en later is er gecontroleerd of er daar vroege duiven waren gevallen in die club, nee dus, gelukkig. Dus nogmaals, mensen let daar op! Om half negen blies Chris op de fluit en de duiven gingen de lucht in. Een lust, direct allemaal over de nabijgelegen bibliotheek naar het noorden! Dan rommel opruimen, wagens dicht en om goed negen uur konden we rijden. Op de terugweg nog omgereden over Brabant omdat de A73 deels afgesloten was.
